In Memoriam Kolonel SBH Jan Abts.

 

Als je honderden militairen ziet verzamelen voor een militair saluut aan de Sint-Pieterskerk in Leuven, van soldaat tot generaal, dan weet je dat een belangrijk man is heengegaan. En dat was Jan Abts. Ook wel kolonel stafbrevethouder Jan Abts. Kabinetschef van admiraal Michel Hofman, de hoogste legerbevelvoerder in België naast de koning. Maar Jan was veel meer dan dat. Bevelvoerder over het Bataljon Jagers te Paard en kwartiercommandant van de kazerne in Heverlee, commandant van de Koninklijke School voor Onderofficieren in Sint-Truiden, actief voor Defensie in onder andere Rome, maar bovenal een zeer geliefd voorbeeld voor velen.

Primus

Jan werd geboren op 6 december 1967 in Lubbeek, twee minuten voor zijn tweelingbroer Koen. Na zijn middelbaar in het Sint-Pieterscollege, ging hij - net als Koen - naar de Koninklijke Militaire School, waar hij uitblonk. “Zijn bovengemiddeld intellect stond buiten kijf”, zegt beste vriend en collega Jan Saenen. “Hij had de tweede beste score op de IQ-test ooit bij de selectie van de militaire school. Primus van de 126ste promotie Alle Wapens, zijn studiejaar. Zelfs primus in de Amerikaanse cavaleriecursus, waar hij met 97 procent al zijn Amerikaanse collega’s dus achter zich liet. Hij stond bekend als uitblinker, maar ook als mentor. Heel wat mensen hier, zowel lager als hoger in rang als vrienden, hebben enorm veel van hem geleerd.”

Het respect voor kolonel Jan Abts ging ver, zowel binnen de landsgrenzen als erbuiten. Deze week kwamen er zelfs steunbetuigingen van generaal James Jones, Amerikaans veiligheidsadviseur onder voormalig president Barack Obama. “Ik ben geschokt. Hij was een heel bijzonder persoon”, schreef hij.

Nog naar OH Leuven

“We staan sinds een week aan de grond genageld”, zegt Jan Saenen. Want Jan ging veel te vroeg heen. Amper 54 jaar, in de fleur van zijn leven, met een enorme vriendengroep waarmee hij nog enorm veel plannen had. En met - zo zeggen collega’s hoger in rang - nog een bloeiende carrière voor ogen. Volgens verschillende aanwezigen stond hij op het punt om de rang generaal toebedeeld te krijgen. “Voor ons was je al heel lang generaal”, zei Jan.

Maar in de nacht van zaterdag op zondag 2 oktober werd daar anders over beslist. Na een laatste geweldige avond supporteren met vrienden en zijn broer bij zijn geliefde voetbalclub OH Leuven, overleed hij aan een hartfalen in zijn slaap. Nochtans leek hij volgens de dokters na een eerder hartfalen in augustus weer kerngezond en was hij vol motivatie weer aan het werk.

“Jan als mens en Jan als militair, dat was één. Wie hem beschrijft, moet gewoon onze militaire beoordelingscriteria erbij nemen. Vakkennis, beschikbaarheid, loyaliteit, integriteit, kwaliteit, stressbestendigheid, zin voor discipline, verantwoordelijkheid, leiderschap, schriftelijk en mondeling uitdrukkingsvermogen, zin voor het leven, zorg voor personeel en materieel, dienstbaarheid. Hij blonk uit in al die rubrieken. Hoe al die eigenschappen verenigd kunnen worden in één persoon, het is niet te begrijpen. Maar Jan handelde gewoon zo, omdat hij iedere ochtend recht in de spiegel wilde kijken. Jan laat een bovenmenselijke erfenis achter. En we gaan hem zo hard missen.”

 

Bron NB